Ivy werd gebouwd in Elmshorn (Noord Duitsland) als schoener-aak. Van dit scheepstype zijn er naar verluidt ongeveer 100 gemaakt. Met een plat vlak (bodem) zodat je er op zandbanken her en der langs de kust mee kan droogvallen; bij het volgende tij voeren ze dan weer verder. Bedoeld voor de kust- en grote rivierenvaart. Met de Ivy is lading vervoerd van de Middellandse zee tot Noorwegen. De meeste schoener-aken hebben de 1e- wereldoorlog niet overleefd; ze werden gevorderd door het leger.

In 1936 is het schip verlengd wat meestal tegelijk gebeurde met het plaatsen van een motor; de ruimte voor de lading moest wel gelijk blijven natuurlijk.
Voor die tijd was de Ivy een trotse 2-master. Je moet wel lef hebben om met zo een bootje zeilend de oceaan over te steken want ook daar zijn meldingen van.
In 1979 heeft de Ivy vast gezeten in het ijs van de Barendszee. Het ijs is gaan drukken en heeft de bakboordzijde (links) ingedeukt. Die kant is er na geheel vervangen want het bleef lekken.

De schepen werden met de tijd almaar groter en de Ivy zakte af in de rangorde. Na een lange staat van dienst als kustvaarder is ze rond 1980 tot werkschip omgebouwd. Dat heeft ze geweten. Met flink wat deuken en gebutst door het leven kwam ze in 2008 te koop in Denemarken. Jan de Vries, een liefhebber van oude schepen en goede ijzerwerker, heeft haar gekocht en de bovenzijde van de Ivy opnieuw gemaakt. Als voorbeeld diende een tekening in een boek uit 1927.
Nu is de Ivy een varende woning. De motor uit de jaren zeventig (een scania 275 pK) doet het nog prima.

Er zijn nu nog 10 van dit soort schepen in Europa en de Ivy vertegenwoordigt Rotterdam. De Rotterdamse historische haven is uniek vanwege zijn grootte én omdat je er mag restaureren. Met de tijd die het nu eenmaal nodig heeft een schip zoveel mogelijk in de oorspronkelijke staat herstellen.