Dit bericht is overgenomen uit de Stadsruit van maart 2025:
In deze nieuwe column wil De Stadsruit graag aandacht besteden aan de bewoners op de historische schepen in Erfgoedhavens in het centrum van Rotterdam. Stichting Erfgoed Rotterdam beheert ruim 23 hectare binnenhaven van Rotterdam, vanaf het Buizengat tot aan het Maritiem district, Leuvenhaven en een gedeelte van historisch Delfshaven.
In deze havens vind je de grootste collectie (bewoond) varend erfgoed van Nederland. Deze historische havens bieden ligplaatsen aan voor historische (zeilende) vaartuigen van 50 jaar of ouder, met een historisch casco dat nog in de oorspronkelijke staat verkeert of historisch gerestaureerd word, zoals dat op de Koningspoort gebeurt.
Lijkt het je ook geen droom om op een woonschip te wonen in hartje centrum tussen antieke schepen? Dat kan als je een schip van minstens 50 jaar oud hebt weten te bemachtigen en, niet op zijn minst, een plekje in een van de historische binnenhaven van Rotterdam.
Die droom kwam ruim drie jaar geleden voor Marius Huijstee uit. Hij is nu de trotste eigenaar van het historische schip ‘De Zuiderzee,’ met een ligplaats achter de Boompjes.
Hij was eigenlijk op zoek naar een schip voor zijn dochter en haar vriend. Die wilden vanuit Amsterdam naar Rotterdam verhuizen. Als eerst zagen ze dit schip in de Leuvenhaven liggen maar het had nog geen ligplaats. Zijn dochter en haar vriend kochten toen een ander schip, maar dit schip liet Marius niet los.
Hij dacht, ‘laat ik mij op mijn leeftijd (69) nog één keer uitdagen’. Hij verkocht zijn huis in Heemstede en kocht alsnog dit schip. De restauratieplannen, die hij ‘een intellectuele uitdaging’ noemt, legde hij voor aan Stichting Erfgoed, waarop hij alsnog een ligplaats kreeg toegewezen.
Het schip is nog niet helemaal af, maar dat deert Marius niet. Hij woont er nu ruim twee jaar en langzaam ziet hij het schip transformeren naar de droom die hij voor ogen heeft.
“Een schip met twee etages, een woongedeelte, een eetgedeelte, drie slaapkamers met drie badkamer, een studeerkamer en buitenterras.
En dan kan ik het huis ook nog overal mee naar toenemen”. In de toekomst zou Marius graag met het schip naar Terschelling willen varen. Wat hem tot nu toe het meest bekoort is de verbinding met de natuur. “Ook al lig je hier tussen de gebouwen met weinig groen, ik maak de natuur twee keer per dag met eb en vloed mee, dat verandert echt je perspectief”.
De verbouwing heeft hij uitbesteed aan vaklui, omdat ‘scheepstimmeren’ toch een specialistisch vak is. In het oorspronkelijke schip was er geen stahoogte. Door de verschansing op het bovendek van het schip te gebruiken, kon hij het plafond verhogen en is er nu genoeg stahoogte en ruimte gecreëerd in het schip.
“Dat was een behoorlijk ingrijpende renovatie”. Een andere uitdaging was om het schip energieneutraal te maken.
Met een isolatiewanddikte van 27 centimeter, zonnepanelen op het dak, een water/water warmte pomp en een hoog rendement houtkachel hoopt hij een ‘nul op de meter schip’ te kunnen realiseren.
Is Marius niet in de weer met het schip te verbouwen, dan zit hij in Afrika, waar hij door PUM, Programma Uitzending Managers, uitgezonden wordt om te adviseren over het opzetten van technische projecten. Maar Rotterdam heeft hij in z’n hart gesloten. De stad waar zijn dochter naar toe is verhuisd en die tweehonderd meter verderop met haar schip ligt.
Maar vooral de combinatie van “wonen in een dorp op het water midden in het centrum van Rotterdam, dat is toch ultiem geluk”!
